Kayıp Seyyah; Başlangıç

   Biliyorum. Şehrin içinde bir yerlerdesin. Benim geçtiğim sokaklardan geçiyorsun, benim oturup çay içtiğim yerlerde yüksek ihtimalle sen de oturup bir yerlere dalarak çayını yudumladın. Aynı rüzgar vurup geçti yüzümüze biliyorum. Daha önce kesinlikle bir yerlerde karşılaştık biz seninle. Her gün gördüğün yüzlerce surattan biri olmaktan ileri gidemeyen benimle aynı otobüste bile seyahat etmişsindir ve benim farkıma bile varmamışsındır. Ama sakın bunu bir sitem olarak algılama. Ben de bu düşünceler içindeyken senin farkına varabilecek durumda değilim nasılsa.
   Soğuk metro istasyonlarında, uzun yürüyüşlerimde, kalabalık bir meydanda veya bir durakta seni aramaktan ziyade seni düşünüyorum şimdi. Kimliğini bilmek çok önemli değil, nelerden hoşlandığını bilmek de, yüzün de, gülüşün de, bilsem dilimden düşürmeyeceğim adın da önemli değil. Seni tanımadan bile hayal edebilmek kadar önemli değil hiç biri. Varlığınla yokluğun arasında seni arayabilmek kadar da zor olmadı hiç bir şey. Zamanında canım yandıkça sinirlenip sana beddualar ettim mesela. Eğer başına olmadık bir zamanda yersiz bir iş geldiyse benim yüzümdendir bilesin. Belki de odur diyerek kaç kişiyi takip ettiğimi hatırlamıyorum bile. Belki de içlerinden biri sendin. Eğer daha önce seni ürpertmeyen bir takip edilmişlik hissine kapılmışsan bil ki o benimdir. İçimden hep seninle konuştum bir de. İç sesin alışık olmadığın şeyleri söylediyse sana geçmişte o da benim. Daha doğrusu bunların hepsi bendim.
   Şimdi kendi kurduğum ama içinde kaybolduğum; yönü olmayan, doğrultusu olmayan, boşlukta asılı duran bu alemde yolumu bulmaya çalışıyorum. Bir anda çıkıp gelsen ve beni çekip alsan bütün bunların içinden güzel olur tabi ama o ihtimale kanmamayı öğrendim artık. Seni bekledikçe her gün daha çok kayboldum, işler sarpa sardı. Seni beklediğim bütün o vakitler birikip çullandı üstüme ve ben altından kalkamayacak duruma geldim. Seni aramaktan vazgeçtiğimde bütün bu ağırlıkları olduğu yere bırakıp, bir çıkış yolu aramaya başladım. Yönü belli olmayan bu alemin içinde durmadan gezinen kayıp bir seyyah oluverdim. Yolculuklarımda başıma çok şey geldi. Kendi kurduğum bu alem içinde benim bile bilmediğim varlıklarla tanıştım ve anlatacağım çok şey birikti. Eğer bir gün çıkıp gelirsen diye anlatmak için burada biriktiriyorum hepsini. Haydi selametle.

Aslında 5 Sene, 3 Ay, 16 Gün ve Tahminen 3 Saat

      "2010, 2011, 2012, 2013, 2014... 5 sene olmuş." dedim.
- 5 seneden fazla oldu. 5 sene ve bilmem kaç ay.
- Ayları saymıyorum artık. 5 sene olmuş, ayların ne önemi var.
Güldü. Sigaralarımızdan birer nefes aldık.
"Artık koymuyor ama." dedim. "Alıştım. Bir şey görüyorum aklıma geliyorsun, sonra aklımdan gidiyorsun 5 dakika geçmeden. Bir şey oluyor seni çok arıyorum, sonra normal devam ediyorum."
- Herkes gibi yani?
- Herkes gibi değil. Kim 5 yıl boyunca buna katlanır ki? Benim gibi saplantılı ve dangalakların sayısı azdır.
Tekrar güldü. Sigaralarımız bitmek üzereydi. Benimkini söndürdüm. Daha 3 nefeslik sigara vardı orada gibisinden ufak bir sitemde bulundu.
"Seninle bunları konuşmak bile garip." dedim ufak bir sessizliğin ardından. Zihnimde olan bitenlerden haberi yoktu tabi. Söylemedim ona. Çoğunlukla sustuk, konuşmalarımızsa genelde ottan boktan şeylerdi. Bir ara ona verdiğim bagetlerin babaannesi tarafından oklava olarak kullanılma girişiminden bahsetti, ben de ona ait hiç bir şeyi çevremde bulundurmadığımdan bahsettim.
...
- Kalkalım mı?
- Olur.
Pasajdan çıkana kadar yürüdük bir süre. "Ne tarafa gideceksin?" diye sordu. Bir fikrim yoktu. Bir şey demedim. Pasajdan İstiklal Caddesine çıkınca meydan tarafına gideceğini söyledi. İçim bir garipti. bir seneden fazla olmuştu görmeyeli. Elimi bir yanağına götürüp öbür yanağından uzunca öptüm. Beklemiyordu galiba. "Belki bir daha göremem" dedim. Gülümsedi tekrar ve meydana yöneldi. Ben de tam aksi istikamette kendime yöneldim. Sevip sevmediğinden emin değildim, belki sadece acıyordu bana ama bir şeyden emindim. Zamanın ne kadar kısa olduğunu anlayamıyordu bir türlü. Eğer seviyorsa bu kadar kısa bir hayatta ayrı kalmanın ne kadar saçma olduğunu bilmiyordu. O benden ayrıyken hava hep dokuz kuvvetindeydi, bütün denizler de sekiz. Bilmiyordu, zaten söylesem de anlamazdı.
      Sonra yürüdüm. Çok yürüdüm. Aklımda bu cümleler ve daha fazlası sağa sola uçuşuyordu. Bir kaçını yakalayıp buraya hapsettim. Diğerleri ne onun ne de benim ulaşamayacağı yerlere gittiler. Aynen birazı dışında ayrı geçirilen 5 sene, 3 ay, 16 gün ve tahminen 3 saat gibi.

                                               
                                       "Geçiyor aylarım, yıllarım, gecelerim sevda zindanlarında"
                                                     Fikret KIZILOK - Yeter ki

Saf Belirsizlik

  

 29 Temmuz 2014 Salı, 21:05.

      Bir şeyler yazma ihtiyacı hissedip bilgisayarımın başına geçtim. Hava deli gibi sıcak, rüzgar esmiyor ve ben neden yazmaya ihtiyaç duyduğumu kestiremiyorum. Durum alabildiğine karmaşık. Olaylar, sebepleri ve sonuçları arasındaki ilişki gayet iç içe geçmiş durumda ki herhangi bir olay gereksiz ve anlamsız bir biçimde yazmaya ihtiyaç duymama sebep olmuş olabilir. Öylece karanlıkta oturmuş bunları düşünüyor ve yazıyorken yaşadığım bu karmaşık duruma ek olarak yazma ihtiyacımı giderecek doğru kelimeler de bir şekilde kendini gizliyorlar. Saf bir belirsizlik durumunun içerisindeyim anlaşılan. Evet, tam bir “saf belirsizlik”. Farkına varmadan yazdığım bu betimlemeye bakarak içinde bulunduğum durum hakkında bir şeyler anlatabilirim.

      Bu belirsizliğin içinde tam olarak ne yazabilirim? Belirsizlik anlatılamadığı için, tasvir edilemediği için adı belirsizlik değil midir zaten? Sözlük anlamı "Niteliği hakkında tam bir bilgi edinilemeyen, müphem." olan bir şeyi nasıl anlatabilirim? Biraz önce durumumu farkında olmadan “saf belirsizlik” olarak betimlemeye çalışmıştım. Sıradan bir belirsizlik tasvir edilemez ama belki saf bir belirsizlik anlatılabiliyordur yada saf bir belirsizliği tasvir edebilecek kelimeler az da olsa vardır. Her neyse.

      Rüzgar esmiyor, hava çok sıcak ve her yer karanlık. Ben Kayıp Seyyah. Bir belirsizlik içinde oturmuş anlaşılma çabası gütmeden bir şeyler anlatmaya çalışıyorum.Bu şarkıyla da bu yazının sonunu getiriyorum.